Het DONDERKOOR is een gemengd koor dat begin 1990 werd opgericht door dirigente Marja Oldenhave. In deze eerste periode werd er onder verschillende namen en in wisselende samenstellingen gerepeteerd bij Marja thuis. Later werd onze vaste repeteerplek het clubgebouw van de speeltuinvereniging De Waag. André was destijds beheerder en zorgde voor de innerlijke mens. Na wat omzwervingen, ook vanwege corona, zijn we weer terug in de Waag.
Hans Hartogensis begeleidde het koor sinds de jaren negentig. Door hem steeg het niveau van het koor aanzienlijk en werkte Marja steeds meer toe naar een vierstemmig repertoire. In 2017 ging Hans met pensioen. Hij werd opgevolgd door Stan van der Busken waar we met veel plezier mee samenwerken.
We zijn een groep eigenzinnige, enthousiaste en gastvrije mensen van diverse pluimage die bekend staat om haar sprankelende uitstraling. Dol op zingen streven we naar een prettige balans tussen kwaliteit en plezier. Dat dit een succesformule is blijkt wel uit uit het feit dat er nog steeds leden van het eerste uur bij ons zijn. Marja Oldenhave werkt vanuit de opvatting dat iedereen kan (leren) zingen. Vakkundig heeft ze ons met veel geduld en humor van twee- naar vierstemmig zingen weten te leiden. Om efficiënt te kunnen oefenen werken we met een digitaal muziekprogramma, MuseScore, waarmee je eenvoudig thuis je stempartij kunt beluisteren en oefenen.
Ons repertoire bestaat uit zestiger – jaren popsongs, ballades, Franse chansons en soms ineens een achttiende-eeuws dranklied. Ook een goede smartlap of een keuze uit liedjes van overzee gaan we niet uit de weg. Kortom, we zijn van alle markten thuis. Veel koorleden nemen solo’s voor hun rekening wat ons optreden iets extra’s geeft. We worden met verve begeleid door gitarist Stan van den Busken.
Het koor bestaat uit vijfentwintig tot dertig leden, vrouwen en mannen. We streven ernaar minimaal drie keer per jaar op te treden. Als we ingeloot worden, doen we mee aan de Korendagen in Paradiso. In het verleden zongen we daar ook samen met een van de andere koren van Marja: het Prismakoor dat bestaat uit leden met een verstandelijke beperking. Dat was een fantastische belevenis. Daarnaast treden we jaarlijks op tijdens het Muiderkerkfestival en in het buurtcentrum in de Nieuwmarktbuurt, de Boomspijker.
Repeteren doen we op donderdagavond in de Waag, het gebouw van speeltuinvereniging De Waag, aan de Oude Schans We werken constant aan ons repertoire en oefenen regelmatig nieuwe liedjes.
Op donderdag ben je vanaf 19.30 uur welkom – de repetitie begint om 20.00 uur met wat simpele stretch- en stemoefeningen. We zingen twee uur en houden een kwartier pauze tussendoor.
onze dirigent
Marja Oldenhave begon haar muzikale carrière het fameuze kinderkoor ‘De Damrakkertjes ‘. Tegenwoordig is zij dirigente van een aantal, onderling zeer verschillende, koren in Amsterdam en organiseert ze regelmatig workshops in de zomerperiode. Omdat elk koor door haar samenstelling een eigen sfeer heeft, biedt dat specifieke mogelijkheden voor dat koor. Marja sluit daar bewust bij aan met de keuze voor het repertoire. Met haar energieke en humorvolle werkwijze weet zij van een groep losse zangers en zangeressen al gauw een harmonieus en enthousiast koor te maken. Je hoeft niet van blad te kunnen zingen en er is ruimte voor eigen inbreng en het instuderen van solo’s.
Onze gitarist
Stan van den Busken komt uit een muzikale familie. Al heel jong kreeg hij les op de accordeon en reeds op zevenjarige leeftijd treedt hij voor het eerst op samen met zijn vader. Enkele jaren daarna krijgt hij van een oom zijn eerste gitaar en al was het maar omdat dit instrument een stuk lichter was: hij is er tot nu toe trouw aan gebleven.
Hij kan goed op gehoor spelen en is een veel gevraagde rocker. Hij bewondert Django Reinhard, Jan Akkerman en Dany Lademacher.
Sinds september 2017 is hij de trouwe begeleider van Het Donderkoor.
Toke
Mijn naam is Toke. Ik ben sinds 1994, dus al een kwart eeuw, lid van dit geweldige koor!!! In de herfst van 1994 vroeg mijn goede vriendin Lea of ik het leuk zou vinden om samen met te gaan zingen in het koor van háár goede vriendin, onze dirigente Marja Oldenhave.
Het koor had toen nog de toepasselijke naam “Hart op de tong”. Het repertoire bestond in die tijd voor een groot deel uit levensliederen en enkele Engelstalige liedjes uit de jaren zestig. We kregen steeds meer nieuwe leden én een geweldige gitarist waardoor ook ons repertoire veranderde. Het werd helemaal een koor naar mijn hart. Nog wel steeds een tweestemmig koor maar we zongen nu mooie Ierse ballades, veel leuke Engelse en Franse liedjes én de smartlap deed zijn intrede. Die brengen wij heden ten dage nog steeds ten gehore. Nu, 25 jaar later, ga ik nog steeds met heel veel plezier naar mijn koor, al woon ik niet meer in het mooie Amsterdam. Tegenwoordig reis ik met alle plezier, elke donderdagavond met de trein uit Almere om te gaan zingen.
Waar ik zo trots op ben is dat ons koor zo gegroeid is in de afgelopen decennia. In plaats van tweestemmig zingen wij nu als vierstemmig koor de sterren van de hemel.
We hebben nog nooit zoveel leden gehad waarvan er bovendien steeds meer niet voor terug deinzen een solo ten gehore te brengen, Wat ik zo heerlijk vind is dat ons koor veel verschillende muziekstijlen zingt; van The Eagles tot aan Corry Konings maar ook een mooi Frans chanson of een Ierse ballade.
Marja is nog steeds onze dirigente. Hans, onze geweldige gitarist is met pensioen, maar we hebben er Stan voor terug die het geweldig doet.
Nog een laatste noot: ons koor bestaat uit een geweldige groep mensen die allemaal van zingen houden maar soms ook te werk gaan als een zootje ongeregeld. Juist die combinatie en het delen van lief en leed maakt het Donderkoor tot een uniek koor!!!
Ik hoop er nog vele jaren deel van uit te mogen maken. Want het is elke donderdag weer een warm bad waar je in terecht komt.
wil
Officieel lid sinds 2006. Begonnen als sopraan en nu al jaren volmondig lid bij de alten.
Zonder enige zangervaring heb ik mij in dit koor gestort of beter gezegd laten storten, omvergepraat door een collega, het zusje van de dirigent.
Wil, zei ze, ik heb iets voor jou, een heel leuk koor, leuke mensen, lekker zingen.
Zingen zei ik, niets voor mij. Ik kan niet zingen, heb nooit gezongen. Vraag maar iemand anders.
Het was de laatste avond voor de zomervakantie en die werd toen nog in Nigtevegt gehouden. Eten, drinken en zingen. Ga gewoon eens mee, gewoon eens kijken wat je ervan vindt. En neem een flesje wijn mee, dat werkt altijd!!!!
Dus ik ging, schoorvoetend, ook wel nieuwsgierig natuurlijk.
Ik werd hartelijk welkom geheten (of was het ’t wijntje?) in ieder geval ik zat daar. Kreeg een klapper met teksten in mijn handen en ik zette in, ik zong, althans ik deed mijn best en vond het eigenlijk best leuk. Eind goed al goed, ik mocht blijven.
En ik ben er nog steeds. Niet echt een solist, maar wel lekker zingen.
Het Donderkoor is een leuk, gezellig koor met leuke mensen, waar tijd is voor een lach (en een traan), maar waar ook hard gewerkt wordt.
Ik denk wel eens wat zou er gebeuren als ik stopte, dan zou ik het zingen toch echt missen.
Het stemt mij altijd weer vrolijk.
jos
Alweer zeker 25 jaar geleden kwam ik door mijn toenmalige vriendin Sylvia in contact met het fenomeen zingen. Sylvia was lid van ‘Hart op de Tong’, voorloper van het Donderkoor. Zij kwam steeds zó enthousiast terug van de repetitieavonden dat ik uit nieuwsgierigheid eens mee ging. Het bleek een bont gezelschap waar ik moeiteloos in werd opgenomen. De groep was hecht, er werd hartstochtelijk gezongen en na afloop gingen we vaak door naar het toen vermaarde café Pollux op de Prins Hendrikkade. Ik had nog nooit gezongen. Het gevoel dat het samen zingen de eerste keren bij mij opriep is nooit meer weggegaan. Ik zie het als een spel wat je samen speelt om te komen tot een vorm van harmonie. Ik word even een instrument. Dat werkt helend en het is me heilig geworden. Ik leid een druk bestaan maar ik zet voor de donderdagavond alles opzij – ik kijk er naar uit. Het geeft me energie en balans.
Van Marja Oldenhave, de dirigent, heb ik veel geleerd. Het is belangrijk dat je begrijpt wat je zingt. Het is ook een stukje voordracht, je probeert iets over te brengen. Waar zit de emotie en waar leg je de klemtoon ? Zij leerde mij mijn stem beter te gebruiken waardoor het mij allengs duidelijk werd dat ik een goed gehoor heb maar ook kán zingen. Dat koester ik uiteraard. Het Donderkoor is een laagdrempelig koor, in principe is iedereen welkom. Gelukkig maar want dat bepaalt in grote mate de warme sfeer die wij onderling hebben. We treden relatief weinig op wat ruimte geeft en dat vind ik eigenlijk wel zo prettig. Er is geen al te grote druk om te presteren wat zeker niet wegneemt dat we wel ons best doen om eruit te halen wat erin zit want we willen uiteindelijk toch graag iets goeds neerzetten. Wie wil mag solo’s instuderen. Ik heb er een paar , daar kan ik even in schitteren en dat doe ik graag: ik ben tenslotte ook maar een mens!
annette
Een flink aantal jaren geleden kwam ik in mijn cafeetje in de Nieuwmarktbuurt een groep vrolijke mensen tegen. Een gedeelte van het Donderkoor dat in de buurt oefende kwam samen nog even iets drinken. Een buurtbewoner, die wist dat ik erg van zingen hield, vroeg me: ‘Kom erbij, je bent van harte welkom!’ Ik was bezig met een studie en had mezelf voorgenomen om, als ik daarmee klaar was, bij een koor te gaan zingen! En zo gezegd zo gedaan….. Inmiddels is het alweer 13 jaar geleden en ik heb er nog steeds enorm veel plezier in. Toen ik nog werkte moest ik mezelf vaak een schop onder mijn kont geven om te gaan, zo moe was ik. Maar, altijd gaan is de afspraak en zodra we aan het zingen waren viel alle moeheid van me af. En zo is het nog steeds, het zijn veelal heerlijke avonden waar hard wordt gewerkt, zo mooi mogelijk wordt gezongen en na afloop heel wat wordt afgekletst en gelachen. Het is een bewerkelijk, voor de dirigente soms lastig te disciplineren, groepje mensen maar iedereen is bereid een zo goed mogelijke partij te zingen. En wat kan het verrassend mooi en ontroerend klinken, terwijl je bij het instuderen dacht dat het nooit iets zou worden. Ik ga nog hééééél lang blijven, dat is duidelijk
